در هر شبکه کامپیوتری که از تعدادی کامپیوتر و وسایل دیگر شبکه مانند سوییچ ها، روتر ها، مودم و ... تشکیل میشود از پروتکلی به نام TCP/IP برای وصل شدن این تجهیزات به یکدیگر استفاده میشود. البته پروتکل های دیگری مانند UDP و ... نیز وجود دارند که در اینجا نیازی به معرفی نیست. برای آنکه هر وسیله ای در یک شبکه شناخته شده و بتواند با دیگر اجزای آن شبکه در تعامل باشد به یک آدرس IP نیاز دارد. آدرس های IP دارای استاندارد خاصی هستند (این استاندارد شامل شبکه اینترنت هم میشود که از میلیون ها دستگاه به هم شبکه شده تشکیل گردیده است). هر آدرس IP از چهار قسمت عددی ساخته میشود که با نقطه از هم جدا شده اند مانند 192.168.10.145، هر جز عددی بین 0 تا 255 می تواند باشد (البته این استاندارد مربوط به IP ورژن 4 بوده و در نسخه شش آن بصورت دیگری است). آدرس های IP علاوه بر استاندرد فوق به روش خاصی نیز دسته بندی میشوند که دسته های خاصی فقط برای مسیریابی در اینترنت، دسته های دیگری برای وسایل روی اینترنت و دسته ی دیگری برای استفاده در شبکه های خانگی استفاده میگردد. که فعلا این کلاس خاص مورد نظر ماست که از رنج 192.168 شروع میگردد. پس در یک شبکه خانگی یا اداری باید آدرسی های استفاده گردد که مختص این شبکه هاست.

تنظیم این آدرس ها به دو صورت انجام میشود یا بصورت دستی بوسیله کاربر و یا توسط دستگاهی که کار اختصاص آدرس IP را به اجزای شبکه به عهده دارد که DHCP Server نامیده میشود. مثلا اگر شما کامپیوتر خود را به یک مودم ADSL متصل نموده اید و آدرس آن مودم 192.168.1.1 می باشد باید به کامپیوتر خود آدرسی بین 192.168.1.2 تا 192.168.1.254 اختصاص دهید تا کامپیوتر شما بتواند به مودم متصل شود. البته تقریبا همه مودم ها بصورت داخلی دارای یک DHCP Server هستند که به دستگاه های متصل شده به آن مودم، IP اختصاص خواهد داد. این اتفاق در صورتی خواهد افتاد که کارت شبکه کامپیوتر شما در مد دریافت اتوماتیک IP قرار داشته باشد. (در حالت غیر اتوماتیک باید خود شما آدرس IP کارت شبکه خود را تنظیم کنید) در ادامه نحوه این کار شرح داده شده است. مطالب فوق برای آشنایی مختصر بود و در صورت که کاملا آنرا درک نکرده اید می توانید فقط مراحل زیر را مد نظر قرار دهید.